نیازی به ذکر نیست که امروزه بسته بندی به یکی از بخش های مهم و موثر بازاریابی و ارائه محصول تبدیل شده است که نمی توان آن را از سایر بخش های اصلی جدا کرد. کاغذ یا کرافت، یا پلاستیک، هیچ تفاوتی بین آن ها در مورد آنچه که به عنوان یک صنعت بزرگ و پیشرو در نظر گرفته می شوند که نقش مهمی در جذب مشتری دارند، وجود ندارد. اما در بین تمامی ابزار و روش های بسته بندی، کیسه های نایلونی و کرافت مانند ساک دستی آماده و پاکت کرافت، جعبه آماده و همچنین ساک دستی پارچه ای پرکاربردترین موادی هستند که بیشتر از پارچه، آلومینیوم، چوب و سایر روش های شناخته شده، تولید و مصرف می شوند. تزئینات بسته بندی نیز مانند چاپ روبان امروزه اهمیت بالایی دارند.

با توجه به دلایل ذکر شده و اثبات عملی، این مقاله برای آشنایی بیشتر با نایلون و کرافت و روشن شدن بیشتر تفاوت های این دو تهیه شده است.

چرا به جای کیسه های نایلونی باید از ساک دستی آماده استفاده کرد؟

چرا به جای کیسه های نایلونی باید از ساک دستی آماده استفاده کرد؟تولید نایلون نسبت به کاغذ کرافت بسیار ارزان تر و راحت تر است. همچنین استفاده، حمل و نگهداری محصول شما با نایلون آسان تر است. نایلون ضد آب، انعطاف پذیر و مقاوم در برابر کشش است که آن را به اولین و اصلی ترین انتخاب برای بسته بندی تبدیل می کند. سختی هایی که باید در برابر خیس شدن، کشش، شل شدن و سایر مشکلات بسته بندی محافظت شوند.

از طرف دیگر، کاغذهای کرافت برای انسان گران‌تر، سازگار با محیط زیست و سالم‌تر هستند که آن ها را به اولین انتخاب و گزینه بسته‌بندی در کشورهای صنعتی و جهان اول تبدیل می‌کند. همچنین ایراداتی در کاغذهای کرافت وجود دارد. کاغذهای کرافت محکم نیستند و در برابر خیس شدن، شل شدن و خطرات مشابه محافظت می شوند. بنابراین بهتر است مطمئن شوید که محصولی که در ساک دستی آماده یا پاکت کرافت قرار می دهید، رطوبت اضافی نداشته باشد. علیرغم سالم بودن کاغذهای کرافت برای مصرف کنندگان، شایان ذکر است که کاغذهای کرافت با قطع درختان تولید می شود که برای محیط زیست خطرناک بوده و در درازمدت می تواند مشکلات و مسائل بسیاری را ایجاد کند. بنابراین بهترین راه، مدیریت تولید و در نتیجه مصرف مواد بسته بندی، برای کاهش مصارف غیر ضروری و تولید غیر ضروری کرافت و قطع درختان است.

بهتر است از ساک دستی آماده نسبت به کیسه های نایلونی استفاده کنید. زیرا کاغذ قابل بازیافت است در حالی که پلاستیک قابل بازیافت نیست. پلاستیک را نمی توان تخریب کرد و محیط زیست را آلوده می کند. در حالی که کاغذ زیست تخریب پذیر است و هیچ آلودگی ایجاد نمی کند. علاوه بر این، حتی اگر کاغذ بسوزد، آلودگی زیادی ایجاد نمی کند، اما پلاستیک در هنگام سوختن، مواد شیمیایی سمی را در محیط آزاد می کند و در نتیجه محیط را آلوده می کند.